De Historie

 

In de vroege zomer van 1975 las ik een piepkleine advertentie waarin melding werd gemaakt van een werkvakantie in Frankrijk.

Dat leek mij wel wat en kreeg enkele vrienden zo enthousiast om mee te gaan.

Maar zo als het zo vaak gaat enkel dagen voor het vertrek haakte zij af.

Vervelend…want het leek mij nog steeds leuk.

Helaas was de reisauto van een van mijn vrienden dus deze vorm van vervoer viel even af.

Maar geen nood de trein was geduldig en ben toen maar alleen vertrokken.

Daar aangekomen trof ik een gezellig en vrolijk gezelschap.

In de vroege ochtend werd hard gewerkt aan de Citadel en ondertussen veel gelachen en lol gemaakt.

In de middag na de lunch vrij, dus veel tijd voor cultuur (ahum), excursies, gastronomie (calvados), feesten en liefde

Onderschat de liefde niet want waar kan je iemand beter leren kennen als hij of zij om 6.30 des ochtends ondersteboven hangt aan een touwladdertje het krabbertje, hak of schepje uit de hand laat glippen en zeven meter naar beneden laat kletteren.

Voor enkelen onder ons werd het dan ook een eeuwige trouw en voor velen onstond een vriendschap voor het leven.

De voorgenomen twee vakantieweken werden er drie.

Na de derde week moest ik tot mijn grote verdriet echt weer naar Nederland afreizen.

Gelukkig hadden enkele mede Montmedianen het plan opgevat om het komende weekend terug te keren voor het slotfeest.

Onder het voorwendsel dat ik hoognodig naar de tandarts moest stond ik vrijdagmiddag om twee uur klaar en verdekt opgesteld voor mijn werk om opgepikt te worden en weer af te reizen naar Frankrijk.

Dikke pret dus.

De jaren zijn verstreken en langzamerhand zijn de Montmedianen uit mijn gezichtsveld verdwenen.

Een enkele keer ben ik nog wel eens op een druilige winterdag in 92 terug gekeerd.  Helaas door de regen en de kou kon ik de stemming van weleer niet meer zo ervaren en mijn zoon van zes zag de wandeling al helemaal niet zitten.

Maar tot voor kort kreeg ik via via een mailtje van Bertina die op het internet aan het speuren was naar oud Montmedianen.

Dat was een leuke verrassing en na een tijdje via de mail van gedachten te hebben gewisseld een afspraak gemaakt om bij te kletsen.

Helaas waren wij er ook achter gekomen dat Coby enkele jaren geleden was overleden en hebben we die dag ook de gelegenheid genomen om haar graf te bezoeken. Dat was verdrietig.

Maar de speurzin van Bertina bleek ontembaar en Hedy diende zich aan en als ik het goed begrepen heb heeft ze ook contact met Dini.

Dus leek het mij een aardig idee om een soort website op het net te openen waar oud Montemedianen indien ze dat leuk vinden hun verhaal kwijt kunnen en foto’s kunnen plaatsen zodat iedereen daar nog eens een keer van kan genieten waar ook ter wereld.

In de verwachting natuurlijk dat de groep oud Montmedianen mede door onze speurzin weer wat groter wordt.

Wie weet ontmoeten wij elkaar nog eens in Montmedy en zoals Bertina zegt "als we niet oppassen, lopen we daar allemaal nog eens met een rollator".

En met een rollator daar.... heb ik nou echt geen zin in.

 

Zelf heb ik wat foto’s geplaatst die ik hier en daar nog kon vinden.

Sommige zijn oud en gescheurd en enkel keer heb ik gewoon van een contactafdruk gescand.

Dat geeft niet altijd een geweldige afdruk maar zijn wel zo mooi.

Verder hoop ik dat andere Montmedianen de moeite nemen om hier wat foto's te plaatsen en eventueel hun verhaal kwijt willen.

Ook al vond je het misschien niet zo leuk en heb je een bloedhekel gekregen aan de muziek van de Rolling Stones of the Who in de ijle vroege ochtend, negatief of positief ga gerust je gang.

Schroom niet, heb je nog foto's of iets te melden dan is hier de plek en de ruimte om het te plaatsen.

Mail mij via onderstaand en ik zorg dat het wordt geplaatst.

 

Veel plezier bij het bekijken van de site.

 

Irwan