Rond 1970 denk ik,met pikhouweel dat ben ik Rob Kuijlenburg. Zittend in het midden mijn vriendin Hannie Blok, inmiddels overleden.
Rond 1970 denk ik,met pikhouweel dat ben ik Rob Kuijlenburg. Zittend in het midden mijn vriendin Hannie Blok, inmiddels overleden.

We maakten een lange wandeling, Rien voorop. Jaren later kwam ik hem nog regelmatig tegen, zijn zoon zat net als mijn dochters op De School Van Maas & Waal in de Amsterdamse Rivieren buurt. Ik ben zelf daar nog 3 jaar concièrge geweest. Dat was in 1994-'95 en '96. Rien was toen een soort klusjesman geloof ik.

De moeder van zijn zoon loopt nog elke dag door mijn straat.

Achter Rien loopt Ruben (zonder baard), De 6e van voren is Rob, met voor hem zijn vriendin. Zij woonden toen in De Jordaan, ben nog een keer bij hen thuis geweest. Rob zie ik ook nog regelmatig, hij doet vrijwilligers werk voor daklozen in de Amsterdamse PIJP. Als ik hem weer zie zal ik hem attenderen op deze blog.

We zijn tijdens deze wandeling verdwaald, omdat we het niet eens werden over de te volgen route werd de groep in tweeën gesplitst. De eerste groep onder mijn leiding vond uitendelijk vrij makkelijk de weg terug( gewoon naar de stand van de zon kijken) en de tweede groep kwam uren later(hihihihi)

Die jongen met baard, ik weet z'n naam niet meer,woonde met z,n vriendin in de Amsterdamse Jordaan, aan de voet van De Noorderkerk. Hij ging 's avonds z'n hondje uitlaten, toen er ineens een horde mensen uit het café op de hoek kwam rennen. Ze zongen(brulden) op een slof en een oude voetbalschoen. Ik geloof dat Ajax net de Europa Cup had gewonnen. Hij werd samen met het hondje meegesleurd in die massa, waarna ze weer de kroeg in doken. Uiteindelijk kwam hij diep in de nacht weer thuis, stomdronken en zingend" op een slof en een oude voetbalschoen"Terwijl hij helemaal niet van voetballen hield.